حلال

حلال (شیمی)
p to navigation Jump to search
به ماده‌ای که بخش عمدهٔ یک محلول را تشکیل می‌دهد حَلّال می‌گویند. هر محلول دست کم از دو بخش حلّال و حل شونده تشکیل شده‌است.

جزیی که حل شونده را در خود حل می‌کند و معمولاً درصد بیش‌تری از محلول را تشکیل می‌دهد حلّال نام دارد. در محلول آب نمک، آب حلّال و نمک خوراکی حل شونده‌است. اغلب محلول‌های موجود در طبیعت شامل یک حلال و چند مادهٔ حل شونده هستند. آب دریا نمونه‌ای از این محلول هاست.

آب فراوان‌ترین و رایج‌ترین حلّال شناخته شده‌است. این حلّال ترکیب‌های یونی و کووالانسی بسیاری را در خود حل می‌کند. محلول‌هایی که حلّال آن‌ها آب است، محلول آبی نامیده می‌شوند. آب و محلول‌های آبی نقش مهمی در زندگی روزانه دارند. اغلب فرایندهای زیست شیمیایی از قبیل هضم، جذب و سوخت وساز مواد غذایی در محلول آبی انجام می‌شود. در صنایع شیمیایی تعداد زیادی از واکنش‌ها در محیط آبی صورت می‌گیرد. گرچه آب مهم‌ترین حلال شناخته شده‌است، اما حلّال‌های مهم دیگری نیز وجود دارد. هگزان، اتانول و استون سه نمونهٔ مهم از حلال‌های آلی هستند، به محلول حاصل از حلال‌های آلی محلول غیر آبی می‌گویند.

حلال‌ها در چهار زیرگروه دسته‌بندی می‌شوند که عبارتند از: الف) آب ب) حلّال‌های هیدروکربنی ج) اسیدها د) قلیاها (بازها)

منبع : ویکی پدیا ()